اعتقاد دارم که جامعه ما بشدت نیازمند تکریم سرمایه های نمادین خود است. قصورهای جامعه ما در اینخصوص جدی است. حتی ما در مورد مردان و زنان بی ادعایی که طی هشت سال جنگ تحمیلی از جان و جوانی خود دست شستند، نیز کوتاهی می کنیم.
لازم هست چه در سطح ملی و چه در سطح منطقه ای و حتی در مقیاسهای خیلی کوچکتر مثل سازمانها، نهادها، شرکتها، مدارس و خانواده ها نیز سرمایه های نمادین مان را گرامی بداریم.
از اینرو طی سالهای فعالیت سعی کرده ام تا قهرمانان خاموش سازمانهایی که در آن فعالیت داشته ام را تکریم کنم. تا جایی که “قهرمانان خاموش” ترجیع بند بسیاری از نامه هایی بوده که برای همکارانم نوشته ام.
امروز هفتم مردادماه نود و هفت، ساعت هشت صبح در برنامه رویش بصورت زنده و به همراه دوست و استاد عزیزم جناب آقای مهندس رزمان به موضوع “قهرمانان خاموش” پرداختیم.
قهرمانان خاموش گروهی از کارکنان سازمانها هستند که:
• میل پیشرفت خود را به مدد کار و تلاش گروهی ارضاء میکنند
• اهل هیاهو و خودنمایی کاذب نیستند
• زیاده خواه نیستند
• حلال مشکلات هستند
رهبران سازمانها باید متوحه این گروه از کارکنان خود باشند. باید:
• این گروه از کارکنان را به رسمیت بشناسند و شناسایی کنند
• از طریق ارزیابی عملکرد این دسته از کارکنان را پیدا کنند
• به کارکنان خود بازخورد دهند و به قهرمانان خاموش خود بگویند که آنها را در این دسته می شناسند
• مراقب چاپلوسها باشند که خود را می خواهند قالب کنند
• نباید کار بجایی برسد که با از دست دادن قهرمانان خاموش و با فقدان آنها، جای خالی ایشان حس شود
گر علاقمندید تا این مصاحبه را گوش دهید به وبسایت برنامه رویش در رادیو اقتصاد یا لینک
مراجعه کنید.
